Zapoczątkowany w latach 90. XX w. proces budowy miejskich systemów monitoringu wizyjnego trwa nieprzerwanie do chwili obecnej. Inwestycje w monitoring wizyjny przestały być domeną największych aglomeracji, a lokalne systemy nadzorujące przestrzeń kilkunasto-, lub kilkutysięcznych miast stały się na tyle powszechne, by ich obecność przestała kogokolwiek dziwić. Nadeszły czasy kiedy monitoring wizyjny coraz częściej instalowany jest nawet… na obszarach wiejskich.
Proces inwestycyjny
Popularność stosowania monitoringu wizyjnego jako narzędzia poprawy bezpieczeństwa i porządku w przestrzeni publicznej nie przekłada się w równym stopniu na efektywność i sprawność działania poszczególnych systemów. W wielu przypadkach, przyczyn takiego stanu rzeczy należy upatrywać w niedostatecznej wiedzy oraz niewielkim doświadczeniu osób odpowiedzialnych ze strony inwestora (czyt. władz samorządowych) za prawidłowe przeprowadzenie procesu inwestycyjnego. W rzeczywistości to właśnie od programowania i planowania, a następnie organizacji procesu inwestycyjnego w znacznej mierze zależą koszty, terminowość i jakość realizowanej inwestycji.
Proces inwestycyjny na potrzeby systemu monitoringu wizyjnego miasta stanowi ciąg skoordynowanych działań prawnych, organizacyjnych, finansowych, technicznych, technologicznych i innych prowadzących do realizacji zaplanowanej inwestycji. W praktyce może dotyczyć on budowy nowego – bądź rozbudowy lub modernizacji istniejącego już – systemu. Niezależnie od zakresu przedsięwzięcia klasyczny proces inwestycyjny dzieli się na dwie zasadnicze części: przygotowanie oraz realizację procesu inwestycji. W każdej z nich wyodrębnia się kolejno następujące po sobie etapy, na które to z kolei składają się logicznie wyodrębnione grupy czynności.
Przygotowanie procesu inwestycji zawiera następujące etapy: formułowanie przedsięwzięcia, programowanie przedsięwzięcia oraz planowanie przedsięwzięcia.
Formułowanie przedsięwzięcia
Na tym etapie następuje podjęcie decyzji o rozpoczęciu prac przygotowawczych, powołanie zespołu projektowego wraz z wyznaczeniem osoby odpowiedzialnej za przygotowanie przedsięwzięcia (kierownika projektu). W zespole powinni znaleźć się zarówno przed- stawiciele podmiotu decydującego o celach i zasadach funkcjonowania systemu monitoringu wizyjnego (np. pracownicy urzędu miasta, zarządu transportu miejskiego, miejskiego zarządu dróg itp.), bezpośrednich adresatów systemu (policji, straży miejskiej, straży ochrony kolei itp.) oraz pośrednich adresatów systemu (mieszkańców, spółdzielni i wspólnot mieszkaniowych, organizacji pozarządowych itp.). Na etapie formułowania przedsięwzięcia następuje również określenie wytycznych zarządzania inwestycją oraz nadanie niezbędnych upoważnień i pełnomocnictw.
Programowanie przedsięwzięcia
Jest to etap szczegółowych studiów i analiz poprzedzających inwestycję. Zasadniczym ich celem jest znalezienie sposobów realizacji inwestycji, identyfikacja źródeł finansowania, określenie uwarunkowań wewnętrznych oraz zewnętrznych. W programie analizowanego przedsięwzięcia inwestycyjnego powinny znaleźć się co najmniej następujące elementy: uzasadnienie celowości inwestycji, ocena poszczególnych jej wariantów, wskazanie lokalizacji inwestycji (obszarów), informacja o przewidywanych efektach, określenie szacunkowego kosztu inwestycji wraz ze wskazaniem źródeł finansowania, ramowy harmonogram realizacji, przewidywane zagrożenia. Z chwilą rozstrzygnięcia, który z wariantów realizacji inwestycji jest najbardziej optymalny dokonuje się konkretyzacji dotychczasowych ustaleń oraz ich logicznego uporządkowania. Następuje ustalenie warunków oraz podstawowych założeń realizacji inwestycji. Efektem programowania jest wypracowanie koncepcji systemu monitoringu wizyjnego miasta.
(...)
Sergiusz PARSZOWSKI
Cały artykuł przeczytają Państwo w piśmie Ochrona Mienia i Informacji 1/2014
