W artykułach, które zostały zaprezentowane w ubiegłym roku na łamach OMiI – przeanalizowałem podstawowe problemy związane z lokalizacją kamer I i IV kategorii. Problemy podstawowe, ponieważ każdy obiekt (niestety) wymaga indywidualnej analizy i opracowania indywidualnych rozwiązań szczegółowych. Spróbujmy przeprowadzić syntezę dotychczasowych analiz. Najprościej i najefektywniej zrobimy to na przykładzie rzeczywistego obiektu. Analizie poddamy obiekt jednego ze stadionów żużlowych. Imprezy na tym obiekcie są często zaliczane przez Policję do imprez masowych podwyższonego ryzyka i muszą być rejestrowane zgodnie z wymaganiami ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych. Naszą analizę rozpoczynamy od mapy, a właściwie od umieszczenia i przeskalowania mapy jako podkładu w rzucie poziomym. Sposób przeprowadzenia tej operacjo był opisany w poprzednich artykułach.
Jak łatwo zauważyć stadion ma strukturę symetryczną. Wystarczające zatem będzie przeprowadzenie analizy dla jednej połowy stadionu. Lokalizacja kamer dla drugiej połowy będzie lustrzanym odbiciem lokalizacji wyznaczonej w wyniku analizy dla połowy pierwszej. Rozpocznijmy od rozmieszczenia kamer dla kategorii IV. Za ich pomocą mamy obserwować i rejestrować w sposób ciągły obraz płyty boiska i trybun.
Kamery kategorii IV lokujemy na budynku. Użyjemy kamer o rozdzielczości HD 1080p i przetworniku 1/2,8”. Dla tak zdefiniowanych kamer dobieramy obiektywy w taki sposób, aby analizowany obszar obserwacji – czyli połowa stadionu – został pokryty polami obserwacji czterech kamer. Jak widać na rys. 2 udaje się to zrealizować bez większego problemu.
Rys. 2. Okno programu pokryte polami obserwacji czterech kamer.
Użycie kamer 3M o rozdzielczości 2048x1536 pozwoli uzyskać jeszcze lepszy efekt, ale ich użycie jest dla naszego przypadku nieuzasadnione technicznie (i ekonomicznie). Wymagane parametry rejestracji uzyskamy dla kamer 2M, a użycie nadmiarowych kamer 3M (lub o wyższej rozdzielczości) spowoduje wyłącznie większy ruch w sieci oraz większą zajętość przestrzeni dyskowej serwera.
Zajmijmy się teraz kamerami kategorii I. Kamerę lokujemy w tym samym miejscu co kamery kategorii IV. Tworzymy punkt wielokamerowy, co ułatwi zarówno budowę jak i eksploatację systemu. Użyjemy kamer 3M o rozdzielczości 2048x1536 i przetworniku 1/2,8”. Jak widać na symulacji przedstawionej na rys. 3 dla obiektywu o ogniskowej 350 mm cały obszar stadionu pokryty jest zasięgiem o jakości kategorii I.
Rys. 3. Zasięg kamer o jakości kategorii I.
Jest to projekcja „optymistyczna” wynikająca z braku uwzględnienia kąta elewacji kamery dla kamery typu „dome”. Zjawisko to opisałem w poprzednim artykule. Zbyt duży kąt elewacji (powyżej 22,50) powoduje zniekształcenia obrazu uniemożliwiające jednoznaczną identyfikację osoby. Jest to naturalna konsekwencja konwersji rzeczywistej trójwymiarowej przestrzeni na dwuwymiarowe odwzorowanie tej przestrzeni w systemie monitoringu. W zależności od wysokości montażu kamery kategorii I wokół niej pojawia się strefa, w której – pomimo możliwości obserwacji z kategorią I – możemy mieć problem z identyfikacją osoby. Strefę pewnej identyfikacji wyznacza obszar zakreślony pomarańczową ramką dla projekcji kamery typu „fixed”. Lukę w tym obszarze możemy wypełnić dodatkową kamerą „speed dome” o rozdzielczości HD 1080px, o przetworniku 1/4 ” i ogniskowej obiektywu rzędu 120 mm. Skuteczne zasięgi dla tej kamery dla poszczególnych kategorii przedstawia rys. 4.
Rys. 4. Zasięg kamer dla poszczególnych kategorii.
Kamerę tę należy zamontować znacznie niżej niż kamerę kategorii I w celu zmniejszenia do minimum zjawiska martwej strefy identyfikacji osób. Należy zauważyć, że dodatkowa kamera pozwala nam obserwować cały obszar płyty boiska i widowni z kategorią III. Nie jest to funkcjonalność wymagana rozporządzeniem, jednak może się okazać przydatna dla służb porządkowych. Jeżeli weźmie się pod uwagę wymagania normy EN 50132-7:2012 okazuje się że kamera ta umożliwi obserwację całego obszaru stadionu z jakością odpowiadającą aplikacji identyfikacji. Sytuację tę – po zmianie kryterium rozdzielczości przestrzennej – przedstawia rys. 5. Materiał zarejestrowany przy użyciu tej kamery będzie mógł zatem służyć jako materiał dowodowy.
Rys. 5. Zmiana kryterium rozdzielczości przestrzennej.
Nasz zintegrowany punkt kamerowy obsługujący połowę stadionu wygląda zatem następująco:
- Kamera 3M z obiektywem motor zoom 350 mm w głowicy wolnoobrotowej.
- 4 kamery 2 M HD 1080 px z obiektywami o ogniskowej rzędu 10-12 mm.
- Kamera speed dome 2 M HD 1080 px z obiektywem o ogniskowej rzędu 120 mm.
Do obserwacji pozostałej części stadionu wystarczy wybudować bliźniaczy punkt kamerowy po przeciwległej stronie stadionu. Z względu na wymaganą sztywność konstrukcji dla kamer kategorii I wskazany jest montaż na stabilnym podłożu – najlepiej na budynku. W przypadku konieczności montażu zestawu na słupach musimy użyć strunobetonowych słupów wirowanych.
Ostatnim elementem analizy będzie sposób sterowania kamerą kategorii I. (...)
(...)
Waldemar Fiałka
inżynier telekomunikacji, inżynier elektryk o specjalności energoelektronika;
telewizją przemysłową zajmuje się od 33 lat; pasjonat programów wspierających projektowanie.
Cały artykuł przeczytają Państwo w piśmie Ochrona Mienia i Informacji 2/2014
