Instalacja sygnalizacji pożarowej jest zakwalifikowana w przepisach [1] jako urządzenie przeciwpożarowe. Niesie to za sobą pewne obowiązki związane z właściwym jej zaprojektowaniem, uzgodnieniem, sprawdzeniem działania i późniejszą eksploatacją, czyli poddawaniem jej okresowym konserwacjom.

Poprawnie wykonany projekt instalacji musi uwzględniać szereg różnego rodzaju wymagań, które poddawane są szczegółowej analizie przez projektanta i weryfikującego tworząc swego rodzaju zespół połączenia poszczególnych elementów zabezpieczenia przeciwpożarowego obiektu. Warunkiem niezbędnym do jej wykonania jest jej uzgodnienie przez rzeczoznawcę do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych. Ważne jest, że rzeczoznawca nie jest sprawdzającym, nie określa czy instalacja jest pod względem technicznym odpowiednio zaprojektowana, a weryfikuje jej zgodność z wymaganiami ochrony przeciwpożarowej – w skrócie może okazać się, że instalacja pod względem ppoż. jest zaprojektowana dobrze, ale czy będzie działała – nie wiadomo.

Podstawowym zadaniem projektanta jest uwzględnienie w projekcie m.in.:

• Zapisów zawartych w przewidywanym scenariuszu rozwoju zdarzeń w czasie pożaru. Dobrze opracowany scenariusz na etapie projektu budowlanego wskazuje zakres ochrony, opisuje zasady współpracy instalacji − zarówno w czasie pożaru jak też i w czasie dozorowania. Zawiera wskazówki w za- kresie odpowiedniego doboru elementów. Na etapie projektowania trudno wyobrazić sobie ważniejszy dokument.
• Ustaleń z inwestorem, architektem i projektantami instalacji branżowych dotyczących zakresu projektu, występujących instalacji, podziału na strefy pożarowe, zastosowanych elementów wykonawczych, np. klap pożarowych – konsekwencją zapisów scenariusza są konkretne ustalenia pomiędzy branżami. Pamiętać należy, że projektant instalacji sygnalizacji pożarowej jest w pewnym sensie uczestnikiem procesu budowlanego i jego zdanie i opinie często mogą być bardzo ważne, np. dotyczące zastosowanych napięć sterownia klap, sposobu alarmowania itd. Niedopuszczalne jest odizolowanie projektanta podczas etapu realizacji inwestycji, konieczny jest jego nadzór podczas realizacji prac.
• Przepisów, norm i wytycznych – w praktyce mamy jedynie przepis [1], który określa w jakich obiektach musimy zastosować system sygnalizacji pożarowej. Dokumentem z założenia mającym stanowić wytyczne projektowe jest specyfikacja techniczna PKN-CEN/TS 54-14. [2] Jest ona traktowana jako kryterium wiedzy technicznej, oznacza to, że każdorazowo powołując się na jej zapisy powinno się to zaznaczyć. Wreszcie wiedza techniczna – mamy tu dwie publikacje. Jedna WT-002 [3] opracowaną przez SITP oraz publikację Instalacje przeciwpożarowe [4] wydawnictwa Medium z 2010 r. Warto również przed rozpoczęciem „przygody” z projektowaniem zapoznać się z normami serii PN-EN 54-14 Instalacje sygnalizacji pożarowej [5], wprawdzie wiedza w nich zawarta dotyczy głównie budowy urządzeń SSP, jednak pozwala na głębsze zrozumienie idei działania i badań poszczególnych elementów.
• Warunków specjalnych, w tym nakładów na budowę – instalację sygnalizacji pożarowej spełniającą podstawowe parametry użytkowe można wykonać stosując zarówno urządzenia tanie, konwencjonalne i adresowalne z elementami detekcyjnymi dwustanowymi lub bardziej zaawansowane technicznie systemy analogowe, z transmisją cyfrową, posiadająca często olbrzymie możliwości funkcjonalne, jak też zaawansowane metody detekcji, rozbudowane o szereg urządzeń wykonawczych. Decyzja o zaprojektowaniu instalacji w oparciu o konkretny system powinna uwzględniać zatem nie tylko podstawowe wymagania w zakresie detekcji, ale i też przydatność rozwiązań występujących w danym systemie do współpracy z pozostałymi instalacjami w budynku. Dlatego kryterium ceny w instalacjach bezpieczeństwa nie powinno odgrywać pierwszoplanowej roli.

Projektant musi posiadać odpowiednią wiedzę i doświadczanie, aby prawidłowo móc zaprojektować instalację, niestety nie ma w tym zakresie stosownych uprawnień budowlanych, a istniejące nie obejmują instalacji przeciwpożarowych. W związku z tym projektowaniem powinna zajmować się osoba – posiadająca stosowną wiedzę oraz doświadczenie. Wiedza powinna być potwierdzone posiadaniem odpowiedniego wykształcenia lub ukończeniem specjalistycznego kursu.

Podczas projektowania częste błędy dotyczą podstawowych (wydawałoby się) zagadnień, które opisane zostały poniżej.

(...)

Edward SKIEPKO

Cały artykuł przeczytają Państwo w piśmie Ochrona Mienia i Informacji 6/2013

fShare

Tweet