Stan techniczny budynków szpitalnych jest zły. Największy niepokój Najwyższej Izby Kontroli budzi zabezpieczenie przeciwpożarowe. W większości skontrolowanych przez NIK szpitali brakowało przeciwpożarowego wyposażenia budynków – gaśnic, hydrantów i alarmów. W blisko połowie skontrolowanych placówek służby zdrowia stan dróg pożarowych uniemożliwiał korzystanie z nich strażakom1.
Za obiekt pod względem pożarowym odpowiada administrator, czyli w tym przypadku dyrektor szpitala. Jest on zobowiązany do:
- Umieszczenia w miejscach widocznych wykazu telefonów alarmowych oraz instrukcji postępowania na wypadek pożaru.
- Oznakowania, zgodnie z polskimi normami:
- dróg ewakuacyjnych oraz pomieszczeń, w których w myśl przepisów techniczno-budowlanych wymagane są co najmniej 2 wyjścia ewakuacyjne, w sposób zapewniający dostarczenie informacji niezbędnych do ewakuacji,
- miejsc usytuowania urządzeń przeciwpożarowych,
- elementów sterujących urządzeniami przeciwpożarowymi,
- lokalizacji przeciwpożarowych wyłączników prądu, głównych zaworów gazu oraz materiałów niebezpiecznych pożarowo,
- pomieszczeń, w których występują materiały niebezpieczne pożarowo.
Podstawowym sprzętem gaśniczym stosowanym powszechnie są gaśnice.
Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów – obiekty powinny być wyposażone w gaśnice przenośne lub przewoźne, spełniające wymagania Polskich Norm, będących odpowiednikami norm europejskich (EN) dotyczących gaśnic. Rodzaj gaśnic powinien być dostosowany do gaszenia tych grup pożarów, określonych w polskich normach dotyczących podziału pożarów, które mogą wystąpić w obiekcie:
- materiałów stałych, zwykle pochodzenia organicznego, których normalne spalanie zachodzi z tworzeniem żarzących się węgli,
- cieczy i materiałów stałych topiących się,
- gazów,
- metali,
- tłuszczów i olejów w urządzeniach kuchennych.
Jedna jednostka masy środka gaśniczego 2 kg (lub 3 dm3) zawartego w gaśnicach powinna przypadać, z wyjątkiem przypadków określonych w przepisach szczególnych:
- 1. Na każde 100 m2 powierzchni strefy pożarowej w budynku, niechronionej stałym urządzeniem gaśniczym:
- zakwalifikowanej do kategorii zagrożenia ludzi ZL I, ZL II, ZL III lub ZL V,
- produkcyjnej i magazynowej o gęstości obciążenia ogniowego ponad 500 MJ/m2,
- zawierającej pomieszczenie zagrożone wybuchem.
- 2. Na każde 300 m2 powierzchni strefy pożarowej niewymienionej w pkt 1), z wyjątkiem zakwalifikowanej do kategorii zagrożenia ludzi ZL IV.
Gaśnice w obiektach powinny być rozmieszczane w miejscach łatwo dostępnych i widocznych, w szczególności:
- przy wejściach do budynków (na klatkach schodowych, na korytarzach),
- przy wyjściach z pomieszczeń na zewnątrz,
- w miejscach nienarażonych na uszkodzenia mechaniczne oraz działanie źródeł ciepła (piece, grzejniki),
- w obiektach wielokondygnacyjnych – w tych samych miejscach na każdej kondygnacji, jeżeli pozwalają na to istniejące warunki.
Przy rozmieszczaniu gaśnic wymagane jest spełnienie następujących warunków:
- Odległość z każdego miejsca w obiekcie, w którym może przebywać człowiek do najbliższej gaśnicy, nie powinna być większa niż 30 m.
- Do gaśnic powinien być zapewniony dostęp o szerokości, co najmniej 1 m.
Oprócz w/w sprzętu gaśniczego stosuje się również hydranty. Rozróżnia się hydranty:
- uliczne (na sieciach zewnętrznych): nadziemne, podziemne,
- wewnętrzne (natynkowe lub wnękowe) na wewnętrznych instalacjach przeciwpożarowych budynku).
Hydrant wewnętrzny nie jest co prawda zaliczany do grupy podręcznego sprzętu gaśniczego – służy jednak do gaszenia pożarów w zarodku. Jest to obudowany zespół składający się z zaworu hydrantowego, jednego lub dwóch odcinków węża pożarniczego i prądownicy. Hydranty mogą być użyte do gaszenia pożaru w zarodku wszędzie tam, gdzie jako środek gaśniczy można stosować wodę (grupa A). Należy jednak pamiętać, że gaszenie wodą pożarów w obrębie urządzeń elektrycznych pod napięciem jest zabronione.
(...)
1 http://www.nik.gov.pl/aktualnosci/nik-o-stanie-technicznym-budynkow-szpitalnych.html
Katarzyna SKOWERA
OMiI 3/2013
