W celu zapewnienia właściwego poziomu ochrony obiektów, które mają szczególne znaczenie dla bezpieczeństwa i obronności państwa ustawodawca określił zadania spoczywające na organie wiodącym w tym zakresie, jakim jest Rada Ministrów. Zgodnie z tym, ma ona zadanie uchwalić Narodowy Program Ochrony Infrastruktury Krytycznej (dalej: „Program”) , którego celem jest stworzenie odpowiednich warunków do poprawy bezpieczeństwa tejże, a w szczególności kryteria pozwalające określić wszystkie obiekty oraz instalacje i urządzenia, a także usługi, które wchodzą w skład systemów infrastruktury krytycznej (IK). Kryteria te muszą uwzględniać znaczenie, jakie spełniają te elementy dla prawidłowego funkcjonowania państwa oraz zaspokojenia potrzeb wszystkich jego obywateli . Odpowiedzialność za opracowanie wspomnianego Programu ponosi ustawowo dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa (RCB), który wraz z pozostałymi ministrami i kierownikami urzędów centralnych, odpowiedzialnymi za systemy infrastruktury krytycznej, sporządzają szczegółowe informacje umieszczane w Programie. Uwzględnione są tam między innymi kryteria umożliwiające wyodrębnienie IK w ramach funkcjonowania systemów opisanych w ustawie .
Jak wskazuje ustawa, do infrastruktury tej zaliczamy systemy:
- zaopatrzenia w energię, surowce energetyczne i paliwa,
- łączności,
- sieci teleinformatycznych,
- finansowe,
- zaopatrzenia w żywność,
- zaopatrzenia w wodę,
- ochrony zdrowia,
- transportowe,
- ratownicze,
- zapewniające ciągłość działania administracji publicznej,
- produkcji, składowania, przechowywania i stosowania substancji,
- chemicznych i promieniotwórczych, w tym rurociągi substancji niebezpiecznych .
Kryteria te zostają przekazane przez dyrektora RCB do uzgodnienia ministrom i kierownikom, po czym skierowane do zainteresowanych w celu przygotowania przez nich propozycji infrastruktury, która będzie umieszczona w spisie obiektów oraz instalacji i urządzeń, a także usług wchodzących w skład IK opisanej w art. 3 ustawy .
Dyrektor RCB zobligowany jest do opracowania wykazu uwzględniającego nazwy wraz z lokalizacją IK, podległości organizacyjnej do właściwych ministrów oraz kierowników urzędów centralnych, danych operatorów IK oraz zarządzających nią, pełniących te funkcje, jeśli tacy występują. Po sporządzeniu wykazu wszyscy wspomniani ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych przekazują dyrektorowi charakterystyki obszarów zadaniowych, za które są odpowiedzialni, z uwzględnieniem zasobów, podsystemów funkcji oraz zależności od pozostałych systemów IK. Kolejnym rodzajem informacji są propozycje wymagań oraz standardów zapewniających ciągłość funkcjonowania IK wraz z oceną ryzyka dla określonego obszaru zadaniowego z włączeniem zagrożeń oraz podatności na nie, a także konsekwencji wystąpienia zakłóceń w prawidłowym funkcjonowaniu danego obszaru. Następnymi są dane dotyczące priorytetów odtwarzania elementów wybranych systemów wraz z metodami przeciwdziałania zakłóceniom funkcjonowania wybranych obszarów będących wypadkową zakłóceń w prawidłowym funkcjonowaniu wspomnianej infrastruktury. Ostatnim rodzajem przekazywanych informacji są propozycje w zakresie opracowywania programów badawczo-rozwojowych dotyczących możliwości zwiększenia poziomu bezpieczeństwa dla chronionych systemów. (...)
Fot. freepik.com
dr Michał A. Domański
"Ochrona i Bezpieczeństwo" 1/2025
Artykuł w całości:
