Filary ochrony infrastruktury krytycznej w ochronie lotnictwa cywilnego
Aby zapewnić właściwy poziom ochrony infrastruktury krytycznej należy zwrócić uwagę na odpowiednie podejście procesowe do omawianej problematyki. System ochrony IK powinien odnosić się do wszystkich rodzajów zagrożeń, które identyfikowane są w obszarach naturalnych, technicznych oraz intencjonalnych. Powinien również gwarantować możliwość zapewnienia szybkiego powrotu do stanu sprzed zdarzenia kryzysowego z uwzględnieniem przywrócenia realizacji wszystkich dotychczasowych jego funkcji. Wymagane jest także, aby system był zorganizowany w sposób kompleksowy i elastyczny, umożliwiający zrozumienie jego funkcjonowania oraz zapewnienie łatwości obsługi przez wszystkich użytkowników oraz instytucje odpowiedzialne za ochronę IK.
Realizacja działań zmierzających do zagwarantowania właściwego poziomu bezpieczeństwa – mająca na celu zminimalizowanie wystąpienia potencjalnych ryzyk zaburzenia funkcjonowania IK – powinna zmierzać do ograniczenia podatności systemu IK na wystąpienie określonych zagrożeń, prawdopodobieństwa wystąpienia zdarzeń kryzysowych oraz dążenia do minimalizacji jego potencjalnych skutków. W tym celu określono obszary umożliwiające dostosowanie działań niezbędnych do zapewnienia oczekiwanego poziomu bezpieczeństwa IK. Obszary te umożliwiają możliwość wdrożenia odpowiednich form ochrony oddziałujących bezpośrednio w specyficznych dziedzinach ogólnie pojętego bezpieczeństwa. Wszystkie z nich stanowią integralne przestrzenie bezpieczeństwa, które należy interpretować indywidualnie.
Pierwszym obszarem zapewnienia bezpieczeństwa IK jest zespół działań organizacyjnych oraz technicznych zapewniający bezpieczeństwo fizyczne. Głównym jego celem jest zapewnienie ograniczenia wystąpienia ryzyka polegającego na zakłóceniu funkcjonowania IK w wyniku działania osób w obszarach objętych ochroną. Aby zapewnić tę formę stosuje się wszelkiego rodzaju procesy zmierzające do ograniczenia możliwości fizycznego przeniknięcia potencjalnych sprawców czynów zabronionych, w tym osób nieuprawnionych do stref objętych ochroną. Drugim obszarem jest zapewnienie wdrożenia skutecznych działań w zakresie minimalizacji ryzyka zaburzenia procesów technologicznych realizowanych przez objęty ochroną system IK. Kolejnym jest zapewnienie bezpieczeństwa osobowego, które polega na ograniczeniu wystąpienia ryzyka zakłócenia funkcjonowania IK wynikającego z działania osób posiadających uprawnienia dostępu do obiektów objętych ochroną IK. Następnym elementem mającym wpływ na zapewnienie odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa jest odpowiednio skonstruowany system bezpieczeństwa prawnego ograniczający nieakceptowalny wpływ działań podmiotów zewnętrznych. Ostatnim elementem, które mogą zapewnić właściwy poziom ochrony IK są odpowiednio skonstruowane plany ciągłości działania zawierające również informację niezbędne do ewentualnego odtworzenia infrastruktury wraz z przywróceniem im podstawowych funkcji do realizacji jakich zostały powołane. (...)
dr Michał A. Domański
„Ochrona i Bezpieczeństwo” 3/2025
Artykuł w całości w:
